Lage plasmaconcentraties van alle vormen van vitamine E zijn een risicofactor voor het ontwikkelen van Alzheimer, volgens een publicatie in het tijdschrift Aging Clinical and Experimental Research. Vitamine E is de belangrijkste vetoplosbare antioxidant uit voedsel en bestaat van nature uit acht verwante vitamine E-vormen (samen vitamine E-complex): vier tocoferolen (α-, β-, γ- en δ-tocoferol) en vier tocotriënolen (α-, β-, γ- en δ-tocotriënol). Elke vitamine E-vorm is nodig voor het behoud van cognitieve functies en daarnaast versterken tocoferolen en tocotriënolen elkaar synergistisch. Dat maakt vitamine E als complex met alle acht vormen een krachtige antioxidant met neuroprotectieve en ontstekingsremmende eigenschappen; goed toepasbaar als preventieve maatregel tegen de ziekte van Alzheimer.
De Italiaanse studie onderzocht bij 53 Alzheimerpatiënten en 40 cognitief gezonde mensen de plasmaconcentraties van alle acht vormen van vitamine E na minimaal zes uur vasten. Alle proefpersonen gebruikten geen vitamine E-suppletie. In vergelijking met cognitief gezonde mensen vertoonden Alzheimerpatiënten significant lagere niveaus van het totaal van tocoferolen, het totaal van tocotriënolen en het volledig spectrum vitamine E (alle acht vormen). Van de afzonderlijke vormen waren α-, γ-tocoferol en δ-tocotriënol het meest verlaagd met respectievelijk 20,4, 14,0 en 61,5 procent. De onderzoekers zien hiermee een verband bevestigd tussen lage niveaus van vitamine E en de ziekte van Alzheimer.
Ook werd bij alle proefpersonen de telomeerlengte van DNA gemeten, een marker voor de totale hoeveelheid DNA-schade die iemand tijdens zijn leven heeft opgelopen, waarmee de biologische leeftijd en de levensverwachting van een individu kan worden voorspeld. Telomeren zitten aan het uiteinde van de chromosomen om ze tegen afbraak te beschermen, zoals de harde plastic uiteinden van een schoenveter. Gedurende het leven worden de telomeren afgebroken en worden steeds korter, totdat ze een bepaalde kritische lengte hebben bereikt en de cel waarin ze zitten stopt met functioneren. De snelheid waarmee dat gebeurt verschilt sterk per individu.
De onderzoekers vonden geen verschillen in telomeerlengte tussen Alzheimerpatiënten en de cognitief gezonde controles. Ze vonden wel een significant verband tussen nitrosatieve stress en Alzheimer, maar alleen bij personen met een groter dan gemiddelde (biologisch jongere) telomeerlengte. Nitrosatieve stress veroorzaakt cellulaire schade door reactieve stikstofsoorten (RNS, reactive nitrogen species), die direct of indirect ontstaan uit de reactie tussen de vrije radicalen stikstofmonoxide (NO) en superoxide (O2−). Te veel nitrosatieve stress kan leiden tot neurodegeneratieve aandoeningen zoals Alzheimer. Vitamine E heeft als antioxidant en ontstekingsremmer het vermogen om de nitrosatieve stress te verminderen ter bescherming van de telomeren.
Referentie
Casati M, Boccardi V, Ferri E et al. Vitamin E and Alzheimer’s disease: the mediating role of cellular aging. Aging Clinical and Experimental Research. 2019 may 3; 1-6. doi: 10.1007/s40520-019-01209-3.
Bron: Orthokennis