Prediabetes is een voorstadium van diabetes type 2, maar er ligt niet altijd hetzelfde metabole probleem aan ten grondslag. Er zijn twee fenotypen te onderscheiden, namelijk een te hoge nuchtere bloedsuiker (impaired fasting glucose; IFG) en een te grote stijging van de bloedsuikerspiegel na een maaltijd (impaired glucose tolerance; IGT). Hoewel beide risicofactoren zijn voor het ontwikkelen van diabetes type 2, reageren mensen met IFG en IGT verschillend op leefstijlverandering. Uit een meta-analyse van 36 gerandomiseerde gecontroleerde studies blijkt dat leefstijlinterventies, zoals aanpassingen in voeding, beweging en gedrag, effectiever zijn bij mensen met IFG dan bij mensen met IGT.
Het percentage mensen dat diabetes type 2 ontwikkelde was hoger bij mensen met een verstoorde glucosetolerantie. Daarentegen keerden meer mensen met een verhoogde nuchtere glucosewaarde terug naar normale bloedsuikerwaarden. Het effect van leefstijlinterventies op de bloedsuikerspiegel was significant bij mensen met IFG, maar niet bij mensen met IGT. Het onderzoek laat zien dat IFG en IGT metabool gezien gereguleerd worden vanuit verschillende processen en daarom dus ook om een andere benadering vragen in de behandeling. Mensen met IFG lijken meer te profiteren van klassieke leefstijlinterventies, terwijl bij IGT andere interventies nodig zijn. Een gepersonaliseerde aanpak op basis van het fenotype zou de effectiviteit van leefstijlinterventies aanzienlijk kunnen vergroten.
Referentie:
Zila‐Velasque, J. P., Carrillo‐Larco, R. M., & Bernabe‐Ortiz, A. (2025). Differential effect of nonpharmacological interventions according to prediabetes phenotype: Systematic review and meta‐analysis of randomized clinical trials. Diabetic Medicine, 42(5): e15511.